Al na 3 weken verkering ging mijn lief voor het eerst op uitzending in onze relatie. Hevig verliefd zijn en je lief dan 9 weken moeten missen, dat is geen lolletje. Zeker niet als de uitzending ook nog eens in de kerstperiode valt, vol met feestjes en diners waar je dan in je eentje naar toe moet.

Ben je gelukkig met iemand, wil je dat het liefst aan de hele wereld laten zien, zit ‘ie in een woestijn duizenden kilometers bij je vandaan. En ben je afhankelijk van mail en zijn dagelijkse telefoontje vanuit de ‘telefooncel’ (bellen of appen met eigen telefoon kon toen nog niet). En dat dagelijkse telefoontje moest dan ook maar net in mijn schema passen, wat door onvoorziene omstandigheden soms ook niet door ging (wat hij gelukkig meestal kon melden, maar ook een keertje niet waardoor ik een nacht niet heb geslapen omdat ik dacht dat er van alles mis was).

Er gaat toch niks boven het gevoel van die eerste knuffel of kus na een lange tijd van huis?

Ik ben elke keer weer extra verliefd als mijn man thuis komt van een oefening of uitzending. Ik mis hem als hij niet bij me is, en dat doet me elke keer beseffen hoe gek ik op hem ben. Dus als het moment dan daar is, dat hij eindelijk weer thuis is, dan hou ik nog weer meer van hem. Er gaat toch niks boven het gevoel van die eerste knuffel of kus na een lange tijd van huis? Eindelijk je lief weer vast kunnen houden? Dat is een gevoel dat voor mij niet slijt, en het is elke keer weer iets om naar uitte kijken. Ergens maakt dat de oefeningen en uitzendingen voor mij ook goed te verdragen.

Hoe makkelijk is het om thuis in een soort van sleur te raken samen?

Natuurlijk, ik mis hem, maar ik kijk uit naar het moment dat we elkaar weer zien. En hoe makkelijk is het om thuis in een soort van sleur te raken samen? Ik ben graag met hem samen, maar het is ook fijn om op de momenten dat hij er niet is, mijn eigen ding te kunnen doen. En doordat je elkaar mist, weet je ook weer wat je hebt.

En hoe fijn je het samen hebt. Bovendien geeft dit leven mij ruimschoots de gelegenheid om ook nog een eigen leven te hebben. Met vriendinnen, hobby’s en tijd voor mezelf. Dat is belangrijk, want als mijn man er niet is wil ik niet verdrietig in een hoekje in ons huis gaan zitten wachten tot hij er weer is.

Thuis, waar de partner hoort, is het veel eenzamer

Ik ben zelf ook een keer op uitzending geweest in onze relatie. 4 weken naar de woestijn. Niet eens een volwaardige uitzending dus. Maar mijn man vond er niks aan. Het was voor hem echt een eye-opener om de rollen eens omgedraaid te zien. 

Ik ben van mening dat op uitzending gaan makkelijker is, dan alleen thuis achterblijven. Op uitzending is er altijd afleiding, bovendien hoort je partner daar niet. Je hebt niet een leven met je partner op die plek. Thuis, waar de partner hoort, is het veel eenzamer. Het bed is ineens te groot, je zit alleen aan tafel, je gaat alleen naar feestjes en andere sociale afspraken… Om maar niet te spreken over de zorg voor eventuele kinderen en huisdieren die nu alleen op jouw schouders rust.

Door mijn uitzending is mijn man zich beter gaan beseffen hoe het voor mij is dat hij zo regelmatig op pad gaat. Ik begrijp dat niet iedereen die kans heeft, maar de rollen eens omdraaien is voor een stukje wederzijds begrip niet verkeerd! Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met een partner die op oefening/uitzending gaat. Hoe voel je je daarbij? Wat sleept jou er doorheen? Laat je reactie achter onder deze column! Leuk.